Według danych Istituto Nazionale di Statistica (Istat), na początku 2020 roku Włochy miały około 60,3 miliona mieszkańców. Gęstość zaludnienia wynosi około 201 mieszkańców na 1 km² i jest wyższa niż w większości krajów Europy Zachodniej. Najbardziej zaludnione obszary to Nizina Padańska na północy kraju oraz obszary metropolitalne takie jak Mediolan, Rzym i Neapol. Najsłabiej zaludnione są prowincja Basilicata, obszary górzyste Alp i Apenin oraz wyspa Sardynia. W ostatnich latach Włochy doświadczyły również imigracji na dużą skalę, z ponad 5,2 miliona obcokrajowców mieszkających w kraju.
Wnioski kluczowe:
- Włochy mają około 60,3 miliona mieszkańców, z gęstością zaludnienia wynoszącą około 201 mieszkańców na 1 km².
- Najbardziej zaludnione obszary to Nizina Padańska oraz obszary metropolitalne takie jak Mediolan, Rzym i Neapol.
- Obszary najmniej zaludnione to prowincja Basilicata, obszary górzyste Alp i Apenin oraz wyspa Sardynia.
- Włochy doświadczają również imigracji na dużą skalę, z ponad 5,2 miliona obcokrajowców mieszkających w kraju.
Emigracja i migracja
W latach 1861-1976 ponad 26 milionów Włochów opuściło kraj, a połowa z nich emigrowała do innych krajów europejskich, a reszta głównie do obu Ameryk. Od lat 80. XX wieku, Włochy zaczęły przyciągać również dużą liczbę imigrantów, a według danych z 2019 roku w kraju mieszkało ponad 5,2 miliona cudzoziemców. Główne kraje pochodzenia imigrantów to Rumunia, Albania, Maroko, Chiny i Ukraina.
Obecnie liczba ludności we Włoszech wynosi 60.3 miliona. Gęstość zaludnienia jest wyższa niż w większości krajów Europy Zachodniej i wynosi 201 mieszkańców na 1 km². Włochy doświadczają również migracji na dużą skalę, z ponad 5,2 milionami cudzoziemców mieszkającymi w kraju wg danych z 2019 roku.
Według danych Istituto Nazionale di Statistica (Istat), na początku 2020 roku Włochy miały około 60,3 miliona mieszkańców. Gęstość zaludnienia wynosi około 201 mieszkańców na 1 km² i jest wyższa niż w większości krajów Europy Zachodniej.
Emigracja i migracja mają istotny wpływ na demografię Włoch. Dynamika migracji zarówno osób emigrujących z Włoch, jak i imigrantów napływających do kraju, tworzy złożony obraz zmian demograficznych. Wpływa to na otwarcie Włoch na nowe kultury i wpływy z innych części świata.
Kryzys demograficzny
Włochy znajdują się w zaawansowanej fazie transformacji demograficznej, charakteryzującej się starzeniem się społeczeństwa i niskim współczynnikiem dzietności. Średni wiek populacji we Włoszech wynosi 45,7 lat, co czyni je jednym z najstarszych społeczeństw na świecie. Wskaźnik urodzeń spadł do 1,32 dziecka na kobietę, znacznie poniżej poziomu niezbędnego do utrzymania stabilnej populacji. Przyczyny tego stanu rzeczy można upatrywać w braku zaufania młodych ludzi co do przyszłego kierunku gospodarczego kraju.
Obecna sytuacja demograficzna we Włoszech budzi obawy i wywołuje zaniepokojenie wśród zarówno obywateli, jak i przedsiębiorców. Z roku na rok odnotowuje się coraz mniejszą liczbę urodzeń, podczas gdy liczba osób starszych i stulatków stale wzrasta. Według danych statystycznych, liczba mieszkańców Włoch spadła nawet o 180 tysięcy w ciągu ostatniego roku, mimo napływu imigrantów w tempie rocznym około 4 procent.
Jak zauważa Gigi de Palo, prezes Fundacji dla Dzietności, obecny stan demograficzny Włoch jest bardziej niepokojący niż zakładano. Świadczy o tym nie tylko spadek liczby urodzeń, ale również brak zaufania młodego pokolenia do przyszłości kraju, w tym perspektyw związanych z ekonomicznym i społecznym rozwojem.
Oznaki kryzysu demograficznego wywołują obawy o przyszłość narodu i możliwość przetrwania Włoch w długim okresie. Wzrost populacji, który stanowi kluczowy czynnik decydujący o dobrobycie i wzroście bogactwa społeczeństwa, stoi w sprzeczności z antynatalistycznymi tendencjami promowanymi przez niektóre organizacje międzynarodowe i ekologiczne aktywistów.
Wniosek
Włochy, razem z Hiszpanią, zmaga się z jednym z najgorszych kryzysów demograficznych w Europie. Liczba ludności we Włoszech, która w 1971 roku wynosiła 55 mln, stale maleje. Wskaźnik dzietności spadł do niebezpiecznie niskiego poziomu, a starzenie się populacji stanowi wyzwanie dla społeczeństwa i gospodarki kraju.
Z danych wynika, że obecnie na dwóch emerytów w Italii pracują trzy osoby w wieku produkcyjnym, a w 2050 roku stosunek pracujących do emerytów wyniesie 1:1, co może zwiększyć obciążenie systemu emerytalnego. Dodatkowo, niemal jedna piąta młodych Włochów nie pracuje, nie uczy się i nie posiada nic, a bezrobocie wśród młodych Hiszpanów jest najwyższe w UE.
Aby stawić czoła tym wyzwaniom, rząd włoski planuje wprowadzenie strategicznego planu przyrostu naturalnego oraz środków zachęcających młodych ludzi do zakładania rodzin. Demografia Włoch jest istotnym tematem zarówno w kontekście krajowym, jak i międzynarodowym, wymagającym uwagi i działań mających na celu poprawę sytuacji.